Er zijn van die gebeurtenissen die zo’n impact hebben, dat je later nog precies weet wáár je was toen je het hoorde. Voor mij was zo’n gebeurtenis de persconferentie van minister-president Rutte op zondag 15 maart, dat een half uurtje later alle horeca de deur moest sluiten. Ik zat thuis op de bank, in afwachting van wat een ‘normale’ werkweek leek te gaan worden. Vanaf half zes heeft mijn telefoon die avond niet meer stil gestaan. Tot het moment dat ik moe van alle hectiek besloot om maar een paar uurtjes slaap te gaan vatten.
Ik kan me nog exact de reacties van onze mensen op die zondagavond herinneren. Er was paniek. Er was verdriet. Er was onzekerheid. Het voelde alsof zich een ramp had voltrokken. Op zo’n moment merk je pas hoe dicht Tapwachters bij de horeca staan. Nadat iedereen zijn zorgen had geuit over hoe-nu-verder-met-het-werk waren medewerkers vooral begaan met ‘hun’ klanten. Klanten waar ze eens in de vier of acht weken komen, voor een ogenschijnlijk simpele handeling: leidingen doorspoelen.
Eerlijk gezegd was dat hoe-nu-verder-met-het-werk niet eens de grootste opgave. Twintig Tapwachters konden à la minute aan de slag als pakketbezorgers bij DHL. Voor anderen was er werk bij Gom Specialistische Reiniging. Kantoormedewerkers kregen een tijdelijke functie op het hoofdkantoor. En onze account manager bleek een schot in de roos bij Breijer. Niemand behield z’n eigen werk, maar gelukkig wel z’n werkritme.
Die andere vraag, hoe het verder met de horeca moet, daar heb ik nog geen antwoord op. Eén op de drie ondernemers overleeft het niet, zegt Koninklijke Horeca Nederland. Zelf denk - of eigenlijk hóóp ik - dat die schatting aan de hoge kant is. Maar dan nog: er gaan zaken failliet. Andere missen een stuk omzet die nooit meer terugkomt. Ondernemers met een terras moeten nagelbijtend hebben toegekeken hoe de lente van 2020 de mooiste sinds jaren is. Op zo’n moment voel je die pijn ook, als Tapwacht. Maar alleen meevoelen is niet genoeg om onze sterke band met de horeca duidelijk te maken.
Daarom hebben we iets anders bedacht: we gaan tot en met de gehele maand juni gratis werken, ter ondersteuning van de horeca. Tot 1 juli rijden onze Tapwachters weer kriskras door steden, dorpen en gehuchten, om overal de leidingen voor het bier en de wijn schoon te spoelen. Kosteloos. ‘Het eerste rondje is van ons’ hebben we de actie gedoopt. Oké, zij die liever azijn dan een biertje drinken zullen het wel afdoen als een publiciteitsstunt. Dat laat me koud. We doen dit – met 37 jaar ervaring – uit liefde voor onze branche.
Nee, zie het als een bescheiden steunmaatregel voor een sector waar hard wordt gewerkt voor doorgaans bescheiden marges. En eigenlijk heeft het ook te maken met onze beroepseer. De horecabaas die al die tijd geen euro heeft verdiend, staat niet te springen om eerst Tapwacht uit te nodigen. Iedereen kan zich voorstellen dat het een prettige gedachte is om de leidingen, die 2,5 maand droog of op water hebben gestaan, weer te laten reinigen. Daarom: fijn dat de pils weer mag vloeien, maar zorg er dan wel even voor dat je fris van start gaat.
Ach, na 37 jaar huwelijk laat je elkaar niet zomaar in de steek, de horeca en wij. We vragen geen geld maar we doen het ook niet voor niks: we willen de sector een hart onder de riem steken. Een sector die hard is getroffen, maar ook barst van de ondernemingszin. Ik weet zeker dat we hier later nog eens een biertje op gaan nemen. Een biertje uit een schoon gespoelde leiding. Ondernemers in de horeca, we zijn blij dat we weer langs kunnen komen. Ik wens jullie een ‘frisse start’ toe!
Jeroen Slokkers - directeur Tapwacht
P.S. De reacties op ons initiatief zijn overweldigend. Het overtreft alle verwachtingen. Het maakt ons trots en geeft het gevoel dat we echt iets kunnen bijdragen. Dank aan iedereen, zeker ook aan onze trouwe klanten, voor de mooie woorden die we via de mail, aan de telefoon, bij een bezoek en op social media mochten ontvangen.